Kraków (łac. Cracovia, niem. Krakau, jid. ‏קראָקע Kroke‎) – miasto na prawach powiatu położone w południowej Polsce nad Wisłą, drugie co do liczby mieszkańców[1][5] i powierzchni miasto kraju[1], stolica Polski do 1596 r. i miasto koronacyjne oraz nekropolia królów Polski, od 1000 r. nieprzerwanie stolica diecezji krakowskiej (jednej z pięciu w ówczesnej Polsce), a od 1925 archidiecezji i metropolii. Kraków uzyskał lokację miejską przed 1228 rokiem, ponowna lokacja Krakowa w 1257 r.[6], od odzyskania niepodległości w 1918 r. miasto wojewódzkie (od 1998 r. siedziba władz województwa małopolskiego), jest także centralnym ośrodkiem metropolitalnym aglomeracji krakowskiej i Krakowskiego Obszaru Metropolitalnego. Kraków uznawany jest za stolicę historycznej Małopolski. Leży na obszarze Bramy Krakowskiej, Niecki Nidziańskiej i Pogórza Zachodniobeskidzkiego.

Krakow (Latin Cracovia, Krakau ea Sejeremane, Yiddish, Korens) - toropo e nang le maemo a poviat e ka boroa ho Poland nokeng ea Vistula, e leng sebaka sa bobeli se seholo ho latela palo ea baahi [1] [5] le sebaka sa toropo ea naha [1], motse-moholo oa Poland ho fihlela 1596 le teronation toropo le necropolis ea marena a Poland, ho tloha ho 1000 ho ea pele motse-moholo oa diocese ea Kraków (e mong oa ba bahlano Poland ka nako eo), le ho tloha ka 1925 ea archdiocese le metropolis. Krakow o fumane sebaka sa litoropo pele ho 1228, setša sa Krakow ka selemo sa 1257 [6], haesale a fumana boipuso ka 1918, toropo ea voivodship (setulo sa ba boholong porofenseng e Nyane ea Poland ho tloha ka 1998), hape ke setsi sa toropo ea karolelano ea tikoloho ea Krakow le Setereke sa Krakow. . Krakow e nkoa e le motse-moholo oa nalane ea nalane ea nalane ea Pholo ea Poland. E sebakeng sa Khoro ea Krakow, Nidziańska Trough le West Beskids Foothills.